Narodna vjerovanja

Đurđic, praznik prenosa moštiju Svetog Georgija

  • 15.11.2018. 07:56

 Srpska pravoslavna crkva sutra će obilježiti praznik prenosa moštiju Svetog Georgija, u narodu poznat kao Đurđic.

Sveti Georgije, koji je kao Hristov vojnik odbio poslušnost caru Dioklecijanu, velikom progonitelju hrišćana, izjavivši da se ne plaši da umre za svoju vjeru, pogubljen je 303. godine. 

Propovijedao je novozavjetnu vjeru i, prema predanju, čak je i carevu ženu Aleksandru uspio da preobrati u hrišćanstvo. Oboje su osuđeni na smrt odsijecanjem glave, a predanje kaže da je carica preminula prije izvršenja carske naredbe. 

Na pravoslavnim ikonama i srednjovjekovnim freskama Sveti Đorđe je predstavljen kako - jašući na konju, u vojvodskom odijelu sa krstastim mačem - ubija aždaju, koja je simbol paganske vjere, dok se na ikonama za praznik Đurđic predstavlja u stojećem stavu sa kopljem ili mačem u ruci. 

U pravoslavnim manastirima Sveti Đorđe je prvi u redu svetih ratnika sa štitom i krstastim mačem. 

Sveti Georgije je veoma poštovan u srpskom narodu i slavi se dva puta godišnje - 16. novembra kao praznik prenosa moštiju svetitelja - Đurđic, i 6. maja, kada se obilježava dan njegove smrti - Đurđevdan.

Dani od Đurđica do Svetoga Mrate nazivaju se Mratinci ili Vučiji dani jer je sveti Mrata zaštitnik vukova. U vrijeme mratinaca ništa se ne daje iz kuće, ne prede se vuna i ništa se ne pere. Krojači i obućari odmaraju, a žene ne rade ručne radove.

U selima zapadne Srbije u ove dane se klalo, ćuteći u ranu zoru na kućnom pragu, crno pile ili mlad crni pjetao. Prethodno se piletu ili pjevcu zaveže crnim koncem kljun da ne bi pustio nikakvog glasa. Odsječena pileća glava vezivala se crvenim koncem o verige, pa se sa njom bajalo u vijreme dolaska vukova.

Hercegovci su u ove dane klali crno jare. Odranu kožu su zakopavali u zemlju, a glavu pobijali na vrh tora. Vukove tih dana niko nije lovio, jer bi im to donijelo veliku nesreću.

Narodna priča govori o čovjeku koji je sjekao drva u šumi, kada su ga presreli vukovi, predvođeni najvećim, hromim vukom, koji ga je upitao da li slavi svetog Mratu. Uplašen seljak ga je slagao da slavi poslije čega su se vukovi pokupili i otišli. Čovjek  otrča pravo kod popa i javi mu da uzima Mratu za prislavu, a od te godine vukovi nisu više zalazili u njegov tor.

Тагови: