On navodi da su Srbi zbog toga što nisu, kao sa Vojvodinom, sproveli ujedinjenje i sa drugim srpskim krajevima, napravili veliku grešku koju su skupo platili.

Anđelković je izjavio Srni da je odluka o prisajedinjenju Vojvodine Kraljevini Srbiji 25. novembra 1918. godine veoma značajna jer su se Srbi preko Save i Dunava ujedinili direktno sa Srbijom, ali je i podsjećanje da je napravljena ozbiljna greška što srpsko pitanje 1918. nije rješavano isključivo kao srpsko, a ne jugoslovensko.

Prema njegovim riječima, kao što je Vojvodina do danas u sastavu Srbije, i srpski prostor bi do današnjeg dana bio objedinjen da je srpsko pitanje rješavano tako što bi ujedinjenje sa Srbijom bilo ne samo formalno, već taj proces zaokružen i svi srpski krajevi preko Drine i Crna Gora, pa tek onda možda pravljena jugoslovenska konfederacija.

"Ali, makar Vojvodina do današnjeg dana postoji kao deo Srbije, kao srpska severna pokrajina i srećom, uz sve tragedije koje smo imali devedesetih godina prošlog veka, uspeli smo da održimo i Republiku Srpsku", rekao je Anđelković.

On je naglasio da je odluka o prisajedinjenju od velikog značaja i zato što su se cijeli niz srezova sa srpskom pravoslavnom većinom u BiH, kao i Crna Gora, takođe ujedinili sa Srbijom prije nego što je stvorena Јugoslavija.

Anđelković ukazuje da je bitno redovno se podsjećati na jedinstvo Vojvodine sa ostatkom Srbije.

"Potrebno je redovno isticati i jedinstvo našeg naroda u drugim krajevima sa Srbijom, jer, kao što naši protivnici rade na svođenju srpstva samo na Srbiju i razbijanje srpskog korpusa, mi moramo da budemo uporni na tome da je srpstvo integralno povezano, celovito i da obuhvata krajeve i u sastavu Srbije i van Srbije koji su istorijski etnički naši", poručuje Anđelković.

Velika narodna skupština Srba, Bunjevaca i ostalih Slovena u Banatu, Bačkoj i Baranji održana je u Novom Sadu 25. novembra 1918. godine i proglasila je prisajedinjenje tih krajeva Kraljevini Srbiji.