Na mapi za napad, 5. maja 1999. godine, bio je ucrtan pravougaonik u okviru kog su trebali da bace kasetne bombe bez konkretnog vojnog cilja.

Petruka se pobunio i kroz lanac komande zvao da pita da li su sigurni da je u pitanju validna meta.

Odgovoreno mu je da je lično general Majkl Šort (komandant svih NATO vazdušnih snaga za udare po SR Jugoslaviji) potpisao naredbu za ovo konkretno dejstvo.

Petruka je zatim ostalim posadama iz svoje eksadrile rekao da ne bi trebalo da izvrše ovaj zadatak ukoliko prilikom ciljanja video senzorima ne budu ubijeđeni da je riječ o vojnim ciljevima.

Procedura koju su dogovorili među sobom za tu eventualnost bila je da bombe bace u okviru zadatog pravouganika, ali u šumu van civilnog naselja. Kada su se uvjerili da se radi o crkvama - tako su i uradili.

Međutim, drugi "paket" raketa sa drugom posadom iz njegove eskadrile bio je prinuđen da ipak izvrši taj zadatak i da pogodi crkve kasetnim bombama.

Pilot koji je izvršio tu misiju prethodno je, prema Petrukinim tvrdnjama, protestovao kroz lanac komandovanja, ali to nije dalo rezultat.

Taj pilot je, navodi Petruka, nakon rata imao psihičke probleme i stradao je u udesu malog civilnog aviona u kome je sam letio.

Petruka je nakon rata sreo generala Šorta i suočio ga sa izborom ovog konkretnog cilja (dvije crkve) na šta je Šort odgovorio da se - ne sjeća detalja.

Ovaj pilot je potvrdio i da su NATO starješine davale naređenja za namjerna gađanja civilnih ciljeva tokom napada na SR Jugoslaviju, i da je to, kako je njegov prijatelj čuo, rađeno kako bi se "Srbima očitala lekcija".

Ovaj američki pilot oglašava se na posebno podkastu (10 percent true – Tales from the cockpit) koji se bavi temama vojnog vazduhoplovstva.

U posljednje dvije nedjelje emitovano je više detalja o borbenoj upotrebi američkog ratnog vazduhoplovstva i drugih NATO zemalja iznad Jugoslavije 1999. godine.

Petruka je govorio i o greškama tadašnje jugoslovenske PVO, ali i odao priznanje za stalna dejstva PVO od prvog do zadnjeg dana.