Posebna je po tome što je jedina srpska bogomolja sa dva ista zvonika južno od Save i Dunava. Dvije slične pravoslave crkve postoje još u Sremskim Karlovcima i Temišvaru. Iako ima dugu i tešku istoriju, brodačka crkva zubu vremena odolijeva i danas, kada blista u svom punom sjaju. 

“Poslije samog pada turske vlasti došla je austrougarska vlast i zahvaljujući samoj toj vlasti kada je prestalo progonjenje Srba i uopšte zabrana građenja hramova, sam Franjo Plentaj koji je bio porijeklom Hrvat, on je kao namjesnik Kotara Bijeljinskog sazvao sve viđenije ljude iz obližnjih sela koji su bili područje ove parohije i sam je on podstakao izgradnju ovog hrama”, kaže protojerej stavrofor Srbislav Topalović - paroh Brodački.

Pošto su vladali Austrougari, pronađen je stil koji je bio kompromis. Nakon što je uništen prvi ljetopis ovog svetog hrama, u toku Drugog svjetskog rata, zvonik ove crkve bio je utočište za viđenije Srbe koji su se u njemu skrivali. U njemu se i dan danas mogu vidjeti zapisi koje su tada ostavljali. 

"Došavši i vidjevši na hramu da piše Franjo Plentaj, pomislili su da je hram njihov, katolički. I tako ga nisu ni dirali. Tako da su se u ovom hramu sakrivali viđeniji ljudi, Srbi, koji su se sakrili u samom zvoniku hrama gdje i danas dan imamo zapise rukom pisane od strane tih istih ljudi. Da li je to bio komad cigle, da li bio komad crijepa, ali se vidi da je od tog nekog materijala ispisana na zidu imena tih ljudi i još neki pojedini podaci”, kaže protojerej stavrofor Srbislav Topalović - paroh Brodački.

Ckrva Svetog Arhangela Mihaila u Brocu specifična je po tome što nema ni jednu fresku. O njoj se govorilo i u pjesmama. Narodni guslar i pjesnik Filip Višnjić opjevao je ovo sveto mjesto kao "Bijelu-crkvu". Mještani ovog sela tako je zovu i danas.