Na Zadušnice se u pravoslavnim crkvama služi Sveta liturgija i parastos na kojem sveštenik vinom preliva žito, a poslije službe ljudi obilaze groblja.

Na grobovima se pale svijeće, a sveštenici obavljaju pojedinačne parastose i čitaju molitve za umrle. Ukoliko ne postoji mogućnost da se obiđe grob umrlog, njemu parastos može da se služi i u crkvi.

Jedan od običaja nalaže da se na taj dan kada se sjeća na umrle, dijeli milostinja – hrana i piće, kao i da ne valja terati prosjake sa groblja, da vas ne bi proklinjali. Smatra se da su na taj dan svi jednaki i veliki je grijeh i uvreda mrtvima ako se bilo ko odbije ili otjera od groba.

U Srbiji se i do danas zadržao običaj po kome na groblja, na dan zadušnica, treba izaći što ranije, a svakako prije podne jer se nekada “valjalo” prvo otići na liturgiju u crkvu, pa tek poslije toga na groblje.

Takođe, običaji u istočnoj Srbiji zabranjuju da se na taj dan radi bilo šta sa vunom i makaze za striženje su zatvorene da bi se zatvorile vučje čeljusti.