Srpska pravoslavna crkva (SPC) danas slavi Svetog Georgija, jednog od devet velikomučenika i prvih stradalnika za hrišćansku vjeru, a Đurđevdan je jedna od najčešćih slava kod Srba. Prema predanju ovaj svetitelj zaštitnik profesija, organizacija i bolesnika, rođen je između 275 i 280. godine u maloazijskoj oblasti Kapadokiji, u bogatoj i uglednoj hrišćanskoj porodici.
Kad mu je otac postradao kao hrišćanin, majka se preselila u Palestinu, gdje je dječak odrastao.
Već u 20. godini dospio je do čina tribuna u službi cara Dioklecijana. U to vrijeme car je započeo veliki progon hrišćana, a Đorđe je stupio pred cara i rekao da je i on hrišćanin.
Time je započelo njegovo stradanje za vjeru. Tamnica i strašna mučenja nisu ga pokolebali, on se neprestano molio Bogu i Bog ga je iscjeljivao i spasavao smrti. Kada je Đorđe molitvom vaskrsao jednog pokojnika, mnogi su primili vjeru Hristovu, a među njima je bila i careva žena Aleksandra.
Car je potom odlučio da Đorđa i svoju ženu osudi na smrt sječenjem glave. Carica Aleksandra je izdahnula na putu do mjesta pogubljenja, a Georgije je posječen 23. aprila, odnosno 6. maja po novom kalendaru 303. godine. Prikaz Svetog Georgija koji ubija aždaju, simbol paganstva, zasnovan je na popularnoj legendi hrišćanske mitologije - Georgije i Aždaja.
Đurđevdan je u srpskom narodu praznik sa najviše običaja. Običaj je da se pletu vjenčići od ljekovitih trava koji se bacaju u tekuću vodu. Vjeruje se da vjenčić ukućanima donosi zdravlje, a polju berićet.
Ako je na Đurđevdan vedro vrijeme, biće plodna godina, kaže staro vjerovanje, a ako pada kiša, predstoji sušno ljeto.
Prema narodnim pjesmama, na Đurđevdan su se sastajali i hajduci, pa je tako Đurđevdan hajdučki sastanak.
Srpska pravoslavna crkva ga slavi dva puta godišnje. Glavni praznik je Đurđevdan i praznuje se 6. maja po gregorijanskom kalendaru (23. aprila po crkvenom kalendaru), a drugi je prenos moštiju i obnavljanje Hrama Svetog Georgija - Đurđic, koji se slavi 16. novembra (3. novembra po crkvenom kalendaru).
.webp)
