Srpska pravoslavna crkva danas proslavlja Svetu mučenicu Juliju i Svetog sveštenomučenika Atinogena.
Sveta mučenica Julija djevica, rodom iz Kartagene, od znamenita je roda. Kada Persijanci pokoriše Kartagenu, mnogi narod bio je odvučen u ropstvo. I sveta Julija je bila uhvaćena i zarobljena i dopade u ruke nekom trgovcu u Siriji. Taj trgovac biješe neznabožac. Vidjevši Juliju kao hrišćanku on je savjetovao više puta da se odrekne Hrista i postane jednovjerna s njim, ali Julija nikako na to nije željela da pristane. Pa kako Julija biješe vjerna i pouzdana u službi, to je trgovac ostavi na miru i ne govoraše joj više o vjeri.
Jednom trgovac natovari lađu robom, uze Juliju sobom, i krete morem u daleke strane zemlje radi trgovine. Kada stigoše na Korziku, biješe neki praznik neznabožački, i trgovac se pridruži skvernom žrtvoprinošenju, a Julija osta u lađi plačući što toliko ljudi žive u glupoj zabludi i ne poznaju istinu.
Odsjekoše joj grudi i baciše na neki kamen, a po tom raspeše je na krst, na kome sveta Julija predade duh svoj Bogu. Njena smrt je objavljena Božjim monasima na obližnjem ostrvu Margariti (ili Gorgoni), i oni pređu i česno sahrane tijelo mučenice.
Mnoga čudesa pojavljivala su se na grobu svete Julije kroz vijekove, a i ona se sama nekima javljala iz onoga svijeta. Česno je postradala u šestom vijeku.
U njenu čast podignuta je crkva.
Poslije mnogo godina htjedoše vjerni sazidati novu crkvu, na jednom drugom mjestu, u čast svete Julije, pošto stara crkva je bila i tijesna i oronula.
Odnijeli su kompletan materijal na mjesto gdje su htjeli da grade, ali noću uoči onog dana kada su namjeravali da temelj polože, sav materijal biješe nevidljivom rukom prenijet do one stare crkvice.
U nedoumici ljudi opet preniješe materijal na ono novo mjesto, ali se opet dogodi isto.
Noćni čuvari su se zaklinjali da su vidjeli neku presvijetlu djevojku kako na bijelim volovima prevozi materijal ka staroj crkvi.
Iz ovoga razumješe svi, da sveta Julija ne želi da joj se crkva zida na drugom mjestu, te porušiše staru crkvu, i na tom istom mjestu podigoše novu.
Sveštenomučenik Antinogen bio je episkop u Sevastiji, u Jermeniji. Živio je u jednom manastiru blizu grada, sa 10 svojih učenika. U vrijeme gonjenja pod carem Dioklecijanom, u Sevastiju dođe opaki mučitelj Filomarh i mnoge hrišćane pobi. Kada uhvati Antinogena, sa njegovim učenicima, reče mu da prinese žrtvu idolima, da ne pogine kao ostali hrišćani.
A Antinogen mu reče: "One koje ti nazivaš poginulim nisu poginuli, nego su na nebesima i likuju s angelima“.
Košuta, koju je milostivi Antinogen svojom rukom hranio, prišla mu je prolijevajući suze. Dok su ih mučili raznim mukama, javljao im se anđeo Božiji. Svi su mačem posječeni, najprije sveštenici i Antinogenovi satrudnici, na kraju i sam Antinogen. Postradali su 311. godine.
