"Izgubila sam dijete, i čovjeka i rođaka i od brata sina," kaže Nada Lojpur.

Ima i onih koji su u Konjicu izgubili više članova porodice. Pravdu kažu ne mogu istjerati, ali mogu žrtve sačuvati od zaborava, zato svake godine dolaze u Gacko na ovaj pomen.

"Izgubio sam preko 15 iz familije, samo mojih osam Ninkovića, stričeve, oca, ujake. Veliku sam familiju izgubio tako da je teško," rekao je slavko Ninković.

"Bila su bogami teška vremena. Tri logora sam promjenio,Čelebiće, Konjic i Trnovo," kaže Zoran Kuljanin.

Srbi su najviše stradali u selima Bradina, Donje Selo, Blace i Cerići, ali i u konjičkim kazamatima Čelebići i Musala. Iako vojnički i herojski odbranjena opština Konjic je Dejtonom pripala Federaciji, što je bio još jedan udarac srpskom življu. 

"Nažalost vrlo malo je procesuiranih za ogromne i strahovite zločine počinjene u Konjicu, prvenstveno u logorima i u selima koja su bila van domašaja srpske teritorije. Tek je proces u toku za Bradinu, gdje je izvršen klasični genocid, gdje su ubijeni ljudi, gdje su popljačkana sela, gdje su svi stanovnici bili u logoru," rekao je Zoran Pologoš, predsjednik Udruženja Konjičana.

U Konjicu danas živi tek 260 Srba, mahom starijih. Lokalni paroh vjeruje u bolji život, počelo se sa obnovom pravoslavnih bogomolja.

"U toku je obnova crkve Sv. apostola Petra i Pavla u selu Borci, obnova je posvećena poginuloj djeci Petru i Pavlu Goluboviću, pet i sedam godina, koji su ubijeni u julu 1992 godine. Finansijsku konstrukciju obezbjedio je Milorad Dodik, predsjedavajući Predsjedništva BiH," kaže Milan Bužanin, paroh konjički. 

Na centralnom spomen obilježju koje se nalazi u srcu Hercegovine, u Gacku, uklesana su 383 imena tragično nastradalih Konjičana. Brojni Srbi iz ove Hercegovačke opštine na sjeveru raseljeni su po cijelom svijetu.Na današnji dan prije 27 godina stradala je prva srpska nevina žrtva u Konjicu i to na pragu tamošnje crkve Svetog Vasilija Velikog. Prije rata u Konjicu je živjelo oko sedam hiljada Srba, danas ih nema ni 300.