Na Republiku Srpsku je tokom NATO bombradovanja 1995. godine bačeno više od 10 tona eksploziva, od toga tri tone osiromašenog uranijuma, koji kao "tihi ubica" uzima danak, a najveće posljedice trpi stanovništvo Sarajevsko-romanijske regije, rečeno je u Istočnom Sarajevu u uvodu okruglog stola o posljedicama bomabrdovanja NATO snaga.
Učesnik okruglog stola Željko Samardžić sa Pala, koji je preživio bombardovanje na Gradištu između Pala i Sarajeva, rekao je da se liječio od tri maligna oboljenja, jer je bio izložen radioaktivnoj prašini i osiromašenom uranijumu.
"Na položaj gdje su bile haubice i vozilo koje sam dužio sasuto je oko 60 avio-raketa. Nakon nekoliko godina počeli su problemi sa debelim crijevom, nadbubrežnom žlijezdom i glavom, zbog čega sam tri puta operisan", rekao je Samardžić novinarima.
On je naveo da su petorica saboraca, od njih 17 koji su bili s njim u noći bombardovanja, preminula od posljedica, dok se ostali i dalje liječe.
Samardžić je ispričao da je 2002. godine u Briselu publicista Mišel Kolon organizovao seminar povodom štetnog dejstva osiromašenog uranijuma, kojem je prisustvovalo više NATO vojnika koji su učestvovali u bombardovanju BiH i Srbije.
"Dva Španca, koja su se prijavila za taj skup su umrla, a jedan engleski vojnik došao je u invalidskim kolicima. On je rekao da u slučaju da neko od oboljelih učesnika bombardovanja ne priča o tome u Velikoj Britaniji ima obezbijeđeno liječenje, jer u protivnom postaje građanin drugog ili trećeg reda", ispričao je Samardžić.
On je naveo da mu je u pauzi tog sastanka ponuđeno da izabere NATO zemlju u kojoj će da živi sa porodicom da ne bi svjedočio o posljedicama koje je preživio zbog osiromašenog uranijuma, što je odbio.
U NATO agresiji na Republiku Srpsku od 30. avgusta do 13. septembra 1995. godine učestvovalo je više od 400 letilica, od toga 222 borbena aviona, obavljeno je 3.515 letova, a bačene su 1.024 avio-bombe sa više od 10 tona eksploziva, od čega tri tone osiromašenog uranijuma, rečeno je tokom uvodnog izlaganja.
Na početku skupa čija je tema "Eksplozije osiromašenog uranijuma nastale u toku NATO bombardovanja Republike Srpske 1995. godine - mogući uzrok stalnog porasta maligniteta stanovništva Sarajevsko-romanijske regije", istaknuto je da su na Republiku Srpsku isporučene tone uranijuma koji, kao "tihi ubica", i danas uzima danak.
Najžešće bombardovanje pretrpjeli su tadašnje Srpsko Sarajevo, Vogošća, Hadžići, skladište naoružanja i municije u Žunovnici i u Jahorinskom potoku kod Pala, te položaji Vojske Republike Srpske na Gavrića brdu.
Gađana su i vojna skladišta u Topliku, Lukavici, Čajniču, radarski sistemi na Jahorini, centri veze na Kozari, Ozrenu i Velikom Žepu, kasarne u Kalinoviku, Han Pijesku, kao i srpske jedinice na položajima širom ratišta na Sarajevsko-romanijskom produčju.
Prve žrtve bombardovanja u tadašnjem Srpskom Sarajevu bili su brat i sestra Radenko i Radmila Galinac koji su stradali kod srušenog mosta u mjestu Kamenica kod Sarajeva, dok je i dalje nepoznat broj smrtno stradalih i oboljelih zbog osiromašenog uranijuma, kao i materijalna šteta.
Vojna operacija NATO-a pod nazivom "Odlučan odgovor" zvanično je počela u noći između 30. i 31. avgusta 1995. godine, a tokom agresije, koja je trajala dvije sedmice, ubijano je stanovništvo, uništavani su vojni ciljevi i razarana materijalna dobra.
Bila je to prva masovna, vojna akcija NATO-a od osnivanja, a razlog za to bilo je granatiranje sarajevske pijace "Markale".
U uvodu je istaknuto da su Srbi optuženi za masakr i kažnjeni brutalnim bombardovanjem iako od tada do danas postoje sumnje da je sve iscenirano.
