Atentat je bio plod sporazuma vođstva hrvatskog ustaškog emigrantskog kruga i makedonskog probugarskog VMRO-a, a ubica je bio Vlado Georgijev Kerin, pripadnik VMRO-a, sa nadimkom Černozemski.

Kralj Aleksandar je otputovao u Francusku da bi učvrstio odbrambeni savez protiv nacističke Njemačke, a ubijen je zajedno sa francuskim ministrom inostranih poslova Lujom Bartuom.

Francuska mu je priredila veličanstven doček, o čemu svjedoče i filmski zapisi na kojima je zabilježena čitava posjeta, od ulaska u marseljsku luku jugoslovenskog broda, do atentata koji se odigrao dvadesetak minuta kasnije.

Ubijen je na trgu ispred palate Berze kada je napadač ispalio prema njemu više hitaca iz revolvera.

Kralju je pružena prva pomoć, ali ljekari ništa nisu mogli da učine, jer su rane bile smrtonosne.

Atentator Vladimir Georgijev Kerin pogođen je sa više metaka u tijelo, isječen udarcima sablje i linčovan od gnjevne mase.

Prebačen je u kancelariju marseljske službe bezbjednosti, gdje je i umro.

Kovčeg sa tijelom ubijenog jugoslovenskog kralja je istim brodom kojim je otputovao Francusku, najpre stigao u Split, a potom je transportovan specijalnim vozom, preko Zagreba, u Beograd.

Kralj Aleksandar je sahranjen 18. oktobra na Oplencu u zadužbini njegovog oca Petra Prvog Karađorđevića.

Stotine hiljada ljudi cijelim putem odavalo je počast ubijenom vladaru.

Mnogi istoričari i poznavaoci tog vremena tvrde da su iza atentata stajale tajne službe zemalja, koje su težile reviziji Versajskog poretka /Italija, Njemačka, Mađarska/.