Crvkena priča o Svetom Teodoru kaže da kada je car Julijan Otpadnik naredio da se sva hrana na trgu poprska žrtvenom krvlju ne bi li tako ponizio hrišćane, Sveti Teodor se obratio molbom gradskom episkopu Evdoksiju da ljudima naredi da jedu kuvanu pšenicu.

Vjerovanja i običaji

Prema običajima, hrišćani na taj dan kuvaju žito koje osvećuju u crkvi i tako proslavljaju Svetog Teodora, koji je kasnije postao svetac i velikomučenik.

Vjeruje se da je Sveti Teodor Tiron i zaštitnik stoke, a posebno konja, tako da se njegov dan proslavlja i kao Konjski dan.

Srbi vjeruju da se u noći Teodorove subote kreću povorke konja - demona, pokojnika, predaka, koji su tada veoma zli.

Žene na Teodorovu subotu ne smiju da peru kosu, u kući se ne smije paliti vatra, jer demoni ne vole dim.

Jednom godišnje, baš pred kraj zime, na Teodorovu subotu čuje se topot konja koji ledi krv u žilama. To su Todorci - pola ljudi pola konji, ali nisu kentauri. Oni su zli i spadaju u najopasnija mitska bića na ovom prostoru. Njihov vođa je Veliki Todor.

Veza između pravoslavnog sveca Svetog Teodora i todoraca je da baš u vrijeme kada se on praznuje, izabrali da najviše napadaju. Narod smatra da se najveći broj psihičkih poremećaja kao što su ludila, samoubistava i zaposednutosti javlja u vrijeme Teodorove nedjelje i ove sljedeće.

U pojedinim dijelovima Srbije vjeruje se da molitvama Tironu možete da se izliječite od padavice.

Vjeruje se da se sa ovim praznikom proslavlja dolazak ljepšeg godišnjeg doba, pa se u narodu kaže da je Sveti Teodor otišao sa konjima da dovede ljeto.