Azuri imaju čime da se ponose, moguće da ovu godinu mogu uvrstiti među najuspješnije u istoriji sporta, koju su titulom u Katovicama, u finalu Evropskog prvenstva, u nedjelju zaokružili odbojkaši.

Bila je to sedma odbojkaška titula prvaka Evrope za Italijane, a nedugo prije njih na tron Starog kontinenta popele su se i djevojke - trijumfom u finalu nad selekcijom Srbije. Odbojkaške krune su tako objedinjene i vraćene u zemlju gdje je ovaj sport ozbiljna pasija za mase.    

Ipak, odbojka je tek jedan od sportova u kojem su Italijani dominirali ove godine.

Naravno da su fudbaleri izazvali najveću egzaltaciju u domovini osvajanjem EURA i tom titulom kao da su najavili sportski uragan sa Apenina na takmičenjima koja su potom uslijedila.

Možda je i najbolji pokazatelj uspona sporta i sistemskog rada sa talentima u Italiji činjenica da su takmičari iz ove zemlje na Olimpijskim igrama u Tokiju osvojili rekordan broj medalja, od kojih je vjerovatno najznačajnija ona koju su uzeli sprinteri: pobjedom Lamonta Džejkobsa na 100 metara i štafete 4x100 metara.

Veliki broj medalja nedugo potom uzeli su i paraolimpijci u Tokiju, i oni su se vratili sa rekordnim brojem, i tako kompletirali zlatnu godinu sporta za Italijane.

U ovom konteksu svakako moramo pomenuti i najboljeg italijanskog tenisera Matea Beretinija koji se nije okitio najvrednijim peharima, ali iza sebe ima godinu za pamćenje: dva četvrtfinala Grend Slema i jedno finale, protiv Đokovića na Vimbldonu.

Konačno, srpski košarkaši su na svojoj koži osjetili svu snagu rivala iz Italije, koji ih je počistio u "Pioniru" u finalu olimpijskog turnira i mada Galinari i družina nisu napravili veliki posao u Tokiju, igrama i rezultatom su doprinijeli da italijanski sport zasija punim sjajem.

Na kraju, mnogima su uspjesi italijana značili iz prostog razloga što su uvijek znali šta slijedi potom - intoniranje jedne od najljepših himni ikad.

(Foto: eurovolley.cev.eu)