Ovo je nevjerovatna priča o psima koji su čuvali srpsku vojsku na Košarama devedesetih godina, a mnogi od njih tragično su nastradali uz svoje hrabre vojnike.
Rejon Košare, mjesto na tadašnjoj jugoslovensko-albansko granici, grobnica je 108 mladih vojnika, oficira i sprskih rezervista koji su 1998/1999. godine vodili neravnopravnu bitku sa takozvanom Oslobodilačkom vojskom Kosova i NATO paktom.
U moru herojskih priča i ličnih tragedija na obroncima Prokletija tokom agresije na SRJ ostale su u zapećku priče o vojnim psima, koji su voljeli i čuvali vojsku, na kraju i položili svoj život za više ciljeve.
Jedan od njih je major Lister, koji je posljednji put zacvilio na Vaskrs 11. aprila 1999. godine, kada su kod Musine kuće u zasjedi šiptara preobučenih u naše uniforme stradali i vodnik Ivan Vasojević “Jaguar”, Predrag Bogosavljević, Milenko Božić i Darko Bjelobrk.
Drugi je Crni. Službovao je na karauli Košare u periodu od 1997. do 1999. godine. Upamćen je kao dobro izdresiran pas, koji je u isto vrijeme bio i opasan, ali i velika maza. Po svjedočenjima graničara, isti su ga posljednje godine baš razmazili.
Zahvaljujući njemu, 30. septembra 1998. godine kada je u prvoj velikoj zasjedi OVK pod vođstvom Agima Ramadanija stradalo šest vojnika (Vladimir Radoičić, Miladin Gobeljić, Ilija Pavlović, Miroslav Jocić i Miloš Pavlović), spašen je život kapetanu Goranu Loznici, koji je teško ranjen uspio da pobjegne u šumu u kojoj se onesvijestio.
Crnog ubili pijani rezervisti
Crni ga je nedugo zatim nanjušio, i kapetan je tada spašen sigurne smrti.
Crni je jedini službeni pas koji je preživio pakao Košara, ali nije dočekao kraj rata.
Naime, 15. juna 1999.godine nakon što su se graničari povukli sa Košara u Batušu, čekajući dalji raspored, vojnici i Crni su se šetali ulicama Batuše. Dosta rezervista i dobrovoljaca proslavljalo je kraj rata uz alkohol, što se dosta puta u ratu pokazivalo kao loš izbor.
