Na Jovana Zlatoustog se izbjegava svako korišćenje konca, vunice, strune, tj. šivenje, pletenje, vezivanje. Vjeruje se da onaj ko tada prekine nit (konac) time prekida i svoj život.

Pošto u srpskom narodu Sveti Jovan važi za učenog sveca, vjeruje se da je na dan kada on slavi dobro uzeti knjigu u ruke i pročitati bar neki njen dio.

Sveti Jovan Zlatousti je u tajne hrišćanstva ušao nakon smrti roditelja, kada se zamonašio. Taj svečani čin pratili su lično apostoli koji su ga blagosiljali i prorekli mu veliku službu, veliku blagodat i veliko stradanje.

Rođen je u Antiohiji, gdje je studirao bogoslovlje u sklopu škole biblijske egzegeze kojom je rukovodio Diodor Tarsijski.

U Antiohiji je rukopoložen u čin đakona i sveštenika (385).

Kao đakon piše "O sveštenstvu" (djelo neprevaziđeno do danas), a kao sveštenik posvetio se propovjedničkoj službi.

Propovijeda svakodnevno, na određene teme, ali naročito o ličnoj i društvenoj etici, braneći siromašne i izrabljivane, osuđujući bogate i one koji drže vlast.

Blagodareći njegovoj propovjedničkoj slavi, 397. godine izabran je za episkopa carigradskog, gdje će uskoro ući u sukob sa Evtropijem, ministrom dvora cara Arkadija, i sa caricom Evdoksijom jer je predlagao potpunu reformu načina života, kako u Crkvi tako i na carskom dvoru.

Pod spletkama Patrijarha Teofila Aleksandrijskog, Sveti Jovan je zbačen sa prestola 402. godine.

Ponovo dolazi iz prvog progonstva, a naposljetku Evdoksija ga progoni u Kukuz, gdje je umro 407. godine.

Odavde piše najveći dio pisama, među kojima i 17 Pisama Olimpijadi.

Smatra ga se najvećim tumačem Svetog Pisma, najboljim hrišćanskim besednikom, učiteljem hrišćanskog života, idealni primjer Crkvenog pastira i stradalnik za Jevanđelje Hristovo koje je propovjedao.

Crkva ga slavi više puta u toku godine. 30. januara zajedno sa Sv. Vasilijem Velikim i Sv. Grigorijem Bogoslovom - Sveta Tri Jerarha, i posebno 27. januara i 13. novembra (26. novembra po novom kalendaru.)