Kornelije Bata Kovač rođen je samo nekoliko minuta uoči Nove 1942. godine u Nišu gdje je živio sve do 1946. godine, kada se s roditeljima preselio u Suboticu, rodni grad svog oca.

Njegov djeda Kornel Kovač bio je muzičar, radio je i kao dirigent u Subotičkoj operi, otac Josip je svirao u Subotičkoj filharmoniji i sa orkestrom Univerzal otkrivao jazz, a bavio se i komponovanjem.

Okružen instrumentima, Kornelije i njegov brat Mihajlo (svojevremeno je bio član grupe Delfini, kasnije se posvetio TV novinarstvu a od 2001. godine je bio ambasador Jugoslavije u Austriji), vrlo rano su se zainteresovali za muziku, pohađali su nižu muzičku školu, odsjek klavir.

Pored klasičnog muzičkog obrazovanja Kornelije Kovač posvećuje mnogo vremena džez i rok muzici. Prvu kompoziciju pod nazivom "Pusti trotoari" Kovač komponuje već sa četrnaest godina – 1956. godine. Prvi javni nastup mladi Kovač je imao u subotičkoj gimnaziji koju je pohađao na tada popularnim popodnevnim čajankama. Karijeru profesionalnog muzičara počinje 1961. godine kada formira svoju prvu grupu – "BKB" u Sarajevu, koja postaje uvaženi džez trio tog vremena. Godine 1963. sa ovom grupom nastupa na YU džez festivalu na Bledu u Sloveniji.

Poslije godina u kojima je vodio različite orkestre u BiH, Kornelije Kovač se pridružuje najpopularnijoj sarajevskoj pop grupi "Indeksi". Sa njima nastupa na dva mjeseca dugoj turneji po Rusiji. Poslije ovog velikog profesionalnog iskustva, 1968. godine kada se doselio u Beograd, Kornelije Kovač osniva jednu od najznačajnijih jugoslovenskih grupa svih vremena – "Korni grupu".

Sa "Korni Grupom" nastupa na brojnim muzičkim festivalima u bivšoj Jugoslaviji i Evropi, među kojima od posebnog značaja ima učešće na "Opatijskom festivalu" 1974. Pobjeda "Korni grupe" u Opatiji, obezbijedila im je učešće na "Pjesmi Evrovizije" te godine u Brajtonu. Plasirali su se na 12. mjesto, a kasnije te godine Kornelije Kovač odlučuje da grupa prestane sa radom.

Od tada Kornelije Kovač počinje uspješnu solo karijeru. Godine 1980. se seli u Veliku Britaniju, gdje sarađuje na mnogim muzičkim projektima i sa zvezdama britanske pop i rok scene kao što su Berni Marsden, gitarista grupe „Vajt Snejk", Hans Cimer, Pol Džons, bivši pjevač grupe „Manfred man" i dr. Kornelije Kovač piše muziku za pozorište, film i televiziju. Kao kompozitor pop i rok muzike izuzetno je uspješan. Njegove kompozicije objavljuju na brojnim LP pločama u nekadašnjoj Jugoslaviji, Španiji, Francuskoj, SAD, Holandiji, Švedskoj, Finskoj, Norveškoj, Grčkoj itd. Mnoge od njih su sa prefiksom „zlatna" ili "platinasta" ploča u Jugoslaviji.

U mnogim muzičkim projektima u Španiji od 1979. godine Kornelije Kovač se pojavljuje kao producent, kompozitor ili aranžer. Sarađuje sa mnogim TV stanicama u Španiji kao što su TELE 5 (muzički je producent Talije, zvezde Tele 5), Antena 3 (muzički direktor popularnog TV šoua "De Tu, A Tu"). Takođe, Kornelije Kovač provodi godinu dana kao klavijaturista popularnog španskog Caco Senante Salsa benda). Za C.E.A.R. izdaje humanitarni disk za pomoć djeci u Bosni i Hercegovini za vreme rijata devedesetih godina. U tu akciju uključuju se brojne javne ličnosti, među kojima i tadašnji predsjednik Španije, Felipe Gonzales

Po povratku u Jugoslaviju, okuplja stare i nove muzičke zvezde i u sopstvenom muzičkom studiju nastavlja sa aktivnim radom na mnogim muzičkim projektima.

Napisao je tri knjige sa muzičkom tematikom: Tamne dirke (2003), Falko i druge priče (2007) i Fusnota (2010).

Osim za pozorište, filmove i televiziju, Kornelije Kovač je napisao i neke od najvećih hitova domaćih muzičkih zvijezda poput Zdravka Čolića (April u Beogradu, Živiš u oblacima, Zvao sam je Emili, Jedna zima sa Kristinom, Jedina, Mađarica), Generacije 5 (Ti samo budi dovoljno daleko), Lepe Brene (Janoš, Sanjam, Sitnije Cile, sitnije) i mnoge druge.

Otac je tri kćerke: Aleksandre, Kristrine i Anje i sina kog je dobio u drugom braku poslije smrti prve supruge Spomenke.