Postoji u Srebrenici i memorijal posvećen ubijenim Srbima, ali tu ne dolaze zapadne delegacije jer srpske žrtve građanskog rata u BiH za njih ne postoje, a ne pominju se ni u rezoluciji u UN, te stoga taj dokument uopšte ne doprinosi pomirenju već ponovo raspiruje ratni duh, objavio je prvi kanal ruske državne televizije.
U opširnom TV prilogu "Rusija 1" ističe da su pod komandom Nasera Orića u proteklom ratu u BiH izvršeni brojni zločini u mjestima gdje su živjeli Srbi na području Srebrenice, da je jedno od najstrašnijih bio krvavi Božić, a da su se sva zvjerstva dešavala u zaštićenoj zoni pod kontrolom holandskih pripadnika UN.
Istrebljenje Srba na području Srebrenice trajalo je tri godine, ali to nije taj masakr u Srebrenici o kojem govore zapadni mediji.
U prilogu emitovanom nedavno u programu ruske državne televizije se napominje da su Srbija i Crna Gora velikim protestima odgovorile na rezoluciju u Srebrenici usvojenu u Generalnoj skupštini UN.
Rusija, kojoj je za to što je glasala protiv zahvalio predsjednik Srbije Aleksandar Vučić, priznala je antisrpski karakter te rezolucije koji je pripremila Njemačka, bez obzira na svoje istorijsko iskustvo.
Protiv i uzdržanih na nedavnoj sjednici Generalne skupštine UN bilo je više nego onih koji su glasali za rezoluciju - 87 protiv 84, ali to je bilo dovoljno da se uvoji jer su takva pravila, navodi se u prilogu.
Napominje se da je Vučić istakao da rezolucija ima politički karakter i zahvalio Kini, Rusiji i Ujedinjenim Arapskim Еmiratima koji su glasale protiv rezolucije, ističući da Srbija to neće zaboraviti nikad, kao i Mađarima koji su jedini u regionu istupili protiv spornog dokumenta.
Ruski ambasador u UN Vasilij Nebenzja istakao je da iako rezolucija nije obavezujuća njeno donošenje ugrožava mir u regionu, podstiče sukob na Balkanu. On je dodao da su ukazivali koautorima rezolucije prije glasanja da će to završiti loše, da će otvoriti rane genocida koji nisu pomenuti u mnogim zemljama gdje su se dogodili i da to otkriva Pandorinu kutiju.
U prilogu ruske TV od 24. maja ukazuje se da Njemačku u UN nikada nisu osudili za genocid i zločine u Drugom svjetskom ratu. Štaviše, optužujući za genocid Srbe, u Berlinu sada kategorički odbijaju da je genocid bio blokada Lenjingrada bez obzira na dokaze koje je iznijela Rusija.
Njemačka sada odbija optužbe Nikaragve koja ih je tužila za sadejstvo u genocidu u Gazi zbog dostave oružja Izraelu.
Napominje se da je među tamnim stranicama istorije Njemačke i istrebljenje stotine hiljada stanovnika Tanzanije krajem 19. vijeka kada je kolonijalna vojska Njemačke uzimala kao trofeje čak i kosti ubijenih ljudi. Za krvave zločine u Tanzaniji izvinio se predsjednik Njemačke Štajnmajer, ali to ne smatraju genocidom u Njemačkoj.
Ruska državna televizija ističe da je jedan od inicijatora rezolucije o Srebrenici i Ruanda u kojoj je 1994. godine izvršen genocid, ubijeno od 500.000 do 1.100.000 stanovnika ili 20 odsto stanovnika.
Genocid je bio planiran ruandskom političkom elitom, koju je podržavala tadašnja francuska vlast, dostavljajući oružje, finansijsku pomoć i instruktore. Vlast u Ruandi su i do tada optuživali za etničko čišćenje.
U TV prilogu "Rusija 1" podsjeća se i da je predstavnica Nikaragve Еleane Pičardo na sjednici Generalne skupštine UN istakla da rezolucija o Srebrenici ne doprinosi pomirenju naroda u regionu, kao i da Еvropa ne smije zaboraviti strašni genocid nad njenim precima u Americi i nad Afrikancima, o kolonizovanju i porobljavanju njenih predaka.
S obzirom na dvostruke standarde Zapada, postavlja se, kako je rekla Pičardo, pitanje hoće li zapadne zemlje podržati i biti koautori rezolucije o genocidu protiv kolonizacije država.
U prilogu se objašnjava da su Beograd i Banjaluka negodovali što se rezolucijom o Srebrenici Srbi proglašavaju narodom odgovornim za "genocid", te ukazuje da postoji bojazan da sporni dokument može biti iskorišten u prilog nastojanjima da se dovede u pitanje opstanak Republike Srpske, čemu se Srbi protive. Vlasti Srpske predložiće za 30 dana zvaničnom Sarajevu projekat dogovora o mirnom razgraničenju BiH.
O tome da će rezolucija o Srebrenici dovesti do raspada BiH, upozoravao je ranije u intervju za rusku državnu televiziju predsjednik Srpske Milorad Dodik, navodi se u prilogu i napominje da Srbi u Crnoj Gori nisu odobrili gest svog rukovodstva koje je glasalo za rezoluciju.
Donesena rezolucija temelji se na presudi u Haškom tribunalu, prema kojoj je u Srebrenici 1995. godine, bilo ubijeno navodno 8.000 Bošnjaka, ali srpska strana tvrdi da istraga nije bila urađena adekvatno i da je broj stradalih pretjeran.
Dušan Pavlović iz Centra za društveno-politička istraživanja u prilogu ističe da je ta cifra od 8.000 ljudi spisak nestalih i da ništa ne govori osim da je čovjek nestao, ne zna se da li je živ ili mrtav, a ako je mrtav na koji način je umro.
"Ali taj su spisak predstavili kao spisak žrtava ratnog zločina", dodao je on.
U prilogu se napominje da Beograd i Banjaluka priznaju da se u Srebrenici dogodio zločin, ali ne i genocid.
Da su neke od "žrtava" iz Srebrenice i sada žive ukazao je predsjednik Srpske Milorad Dodik, koji je nedavno novinarima pokazao spisak od 87 živih ljudi, ali su njihova imena uklesana u Memorijalnom centru u Potočarima.
Navodi se da je ovaj memorijalni centar u Potočarima nekada bio baza UN, da ga je otvorio bivši američki predsjednik Bil Klinton i da ga svake godine posjećuju svjetski zvaničnici i javne ličnosti, među kojima je bila i Andželina Džoli 2014. godine koja je ratna dešavanja u Srebrenici nazvala "genocidom".
U prilogu se ukazuje da su brojni istoričari protiv korištenja tog strašnog termina, da je Međunarodna komisija za istraživanje rata u BiH pod rukovodstvom poznatog izraelskog istoričara Gideona Grajfa došla do zaključka da se dešavanja u Srebrenici ne mogu nazivati genocidom.
"Ne možete se razbacivati terminima. U terminu genocid postoje određena pravila koje je odredio jevrejski pravnik Rafael Lemkin 1948. godine. Izvinite, ali to što se desilo u Srebrenici nije genocid", istakao je Grajf.
Grajfov tim istraživao je i ono što je Haški tribunal ignorisao – masovna ubistva Srba na području Srebrenice od 1992. do 1995. godine, gdje je, prema procjenama, ubijeno više od 3.000 Srba, uništeno više od sto sela i 90 odsto srpskog stanovništva na tom području.
Ruska televizija izvještava da je Naser Orić koji je sa svojom vojskom izvršio brojne zločine na području Srebrenice proveo u Hagu oko dvije godine, a onda je oslobođen i sada slobodno živi u Sarajevu.
U prilogu ruske televizije Branimir Vučetić, koji je kao devetogodišnjak preživio napad muslinskih jedinca pod Orićevom komandom u selu Bjelovac u kojem je ubijena cijela njegova porodica, govori o tome kako su muslimani upali u selo vičući da će ih poklati i spaliti i opisujući taj zločin.
U prilogu se napominje da je Vučetić tada bio ranjen, a i danas trpi posljedice ranjavanja.
