Crkveni kanon propisuje da je dužnost hrišćana da se u molitvama sjećaju svojih pokojnika, da se mole Bogu za pokoj njihovih duša, pale im svijeće, drže parastose i pomene, podižu im spomenike kao obilježja na grobovima i da njihove grobove drže u pristojnom i urednom stanju.
Ali, čini se da nijedan narod nema tako nemaran odnos prema grobovima svojih srodnika kao Srbi. S jedne strane, taj nemar znači potpuno zapostavljanje grobnih mjesta, što uključuje njihovo neobilježavanje i neodržavanje.
S druge strane, u nekim krajevima Srbije ide se i u drugu krajnost. Na grobljima se podižu skupocjeni spomenici, kapele novokomponovane arhitekture, koje više liče na vikendice u kojima ima sve ono što ima i u domu – frižideri, televizori, kreveti… Riječ je o ružnom običaju koji se ustalio.
Spomenik treba da bude skroman s hrišćanskim obilježjem u obliku krsta. Mnogo je važnije sjećati se svojih umrlih u molitvama, a činiti dobra djela za pokoj njihovih duša pomažući sirotinji, dajući priloge crkvama, bolnicama, domovima za nezbrinutu djecu i drugim humanitarnim ustanovama.
Što se tiče stava crkve, u vezi s opjelom i nakon nje, za crkvu je najvažnije žito, vino i sam čin opjela. Opjelo je molitva u kojoj se sveštenik moli za pokoj duše pokojnika i za oproštaj njegovih grijeha koje je kao čovjek u životu učinio. Važni su i pomeni koji se vrše od kuće do groblja, jer je pomen takođe molitva.
(N portal)
.webp)
