Alen Delon, legenda francuskog i svjetskog filma, preminuo je danas u 88. godini usljed duge i teške bolesti. Delon je tokom karijere snimio više od 90 različitih ostvarenja, a zanimljivo je da je tokom šezdesetih godina prošlog vijeka film "Marko Polo" snimao u Beogradu, a ispostaviće se da će boravak u srpskoj prijestonici umnogome uticati na njegov život.
Alen Delon je Beograd posjetio dva puta u životu - prvi put je to bilo 1962. kada je u glavnom gradu Srbije ostao nekoliko nedjelja, dok je radio na snimanju kontroverznog filma "Marko Polo". Druga posjeta datira iz nešto bliže prošlosti - on je 2016. stigao u Beograd na poziv beogradskog biznismena Branka Babića i povodom proslave koju je on organizovao, a tada se u prijestonici zadržao samo tri dana.
Ni prva ni druga posjeta nisu izazvale preveliku pompu u domaćoj javnosti, iako je te 1962. Delon bio na vrhuncu karijere. Ipak, sudeći po izvještajima novinara iz tog doba legendarni Francuz je i te kako prigrlio čari Beograda i odlično se provodio, uživajući u izlascima, alkoholu, cigaretama, ženama... Navodno je svoje noći provodio u čuvenom beogradskom Lotus baru u Zmaj Jovinoj ulici, prvom srpskom kabareu, a uživao je u baru hotela "Mažestik".
I dan-danas internetom kuži legendarna Delonova fotografija na kojoj uživa u zimskim čarolijama na Trgu republike, a autor iste je Stevan Kragujević, jedan od najvećih jugoslovenskih fotoreportera. Kragujević je zabilježio još nekoliko legendarnih Alenovih fotografija, premda na samom setu filma "Marko Polo", u kostimu lika kog je tumačio, a na pauzama za kafu i cigaretu.
Delon u Beogradu upoznao Stevana Markovića, tjelohranitelja koji mu je zaveo ženu
Inače, slavni Francuz je u Beogradu stekao i poznanstva koja će mu čudnim putevima sudbine praktično promijeniti život. Naime, Delon se sprijateljio sa Milošem Miloševićem, čovjekom koji je bio njegov kaskader u "Marku Polu", te Stevanom Markovićem, ljepotanima i mangupima sa beogradskog asfalta.
Obojicu je na kraju, po odlasku iz Beograda, poveo u Pariz u svojstvu ne samo prijatelja, već i svojih tjelohranitelja. I dok je Milošević ovu šansu iskoristio i ubrzo otišao u Holivud, jureći karijeru glumca, Marković, za kog su umjeli da kažu da je "najljepši čovjek Pariza", ostao je uz Delona, a njihova srdačna družba uskoro će se pretvoriti u otvoreno neprijateljstvo.
Stevan je stanovao u prizemlju Delonove kuće u Parizu, a iako mu je glumac nudio manje uloge u filmovima, on to nije iskoristio. Više je uživao u kocki, provodu, klađenju na konjskim trkama i brojnim ljubavnim aferama, a govorkalo se i da je imao burnu romansu sa Natali Delon, Alenovom suprugom. Tokom ljeta 1968. odnos Srbina sa bračnim parom Delon postaje sve komplikovaniji i nalik košmaru - oni su mu nudili otpremninu od prodaje stare Alenove kuće samo kako bi prekinuli zajednički život sa njim, a on ih je otvoreno ucjenjivao i želio je mnogo više. Ucjena nije bila strana Markoviću, on je bio ljubavnik mnogih žena uticajnih Francuza i imao je običaj da ih fotografiše u lascivnim pozama, a zatim da te slike šalje njihovim muževima i traži novac u zamjenu za slike.
Iste godine, 22. septembra, Marković je nestao nakon što je ušao u crni taksi u aveniji Mesin, a već 1. oktobra pronađen je mrtav na javnoj deponiji. Na osnovu pronađenih Markovićevih pisama, policija je prvobitno posumnjala da iza ubistva stoje Alen Delon i njegova supruga Natali, a ubrzo se ovo ubistvo pretvorilo i u političku aferu. Naime, spekulisalo se o eksplicitnim fotografijama koje je navodno Steva posjedovao, a na kojima je bila Klod Pompidu, supruga tada bivšeg francuskog premijera Žorža Pompidua.
Nakon saslušanja više stotina svjedoka ubice nisu otkrivene, kao ni razlozi zbog kojih je Marković stradao, a suđenje povodom ovog ubistva nikada nije održano. Najbliža istini vjerovatno je pretpostavka da su Markovića ubili oni koji su konstruisali čitavu aferu u cilju političke diskreditacije Žorža Pompidua.
Delon je u više navrata, i to satima, ispitivan o ovom zločinu, a čak je i njegov alibi dovođen u sumnju i s vremena na vrijeme pojavljivali su se brojni dokazi o njegovoj umiješanosti. Ipak, nikada nije dokazano da je na bilo koji način stajao iza Markovićevog ubistva. Ubica kontroverznog Srbina nikada nije pronađen, niti su utvrđeni razlozi zbog kojih je stradao.
"Sve Beograđanke su htjele da vide i dodirnu Delona"
O Delonovom boravku u Beogradu nema mnogo sačuvanih novinskih članaka, ali je lijep opis ove posjete osvanuo u članku "Sjećanje na jednu mladost", koji je napisao Aleksandar Saša Еrdeljanović, upravnik arhiva Jugoslovenske kinoteke, a u sklopu izložbe posvećene gorepomenutom glumcu Milošu Miloševiću.
"Ubrzo je počela masovna histerija i opsada hotela 'Mažestik', gdje je odsjedao Delon. Svi su htjeli da ga vide, a djevojke su željno iščekivale da se njihov ljubimac pojavi i da ga dodirnu. Miloš Milošević nije imao kontakte na filmu, ali je poznavao novinarku Irmu Flis, koja je od svoje redakcije dobila zadatak da prati sve što se dešavalo oko filmske zvijezde tokom boravka u Beogradu. Delon nije stao ravnodušan prema Irmi Flis, koja mu se prilikom prvog intervjua obratila na tečnom francuskom jeziku i poželjela prijatan boravak u jugoslovenskoj prijestonici. Ona je stanovala na Obilićevom vencu, u neposrednoj blizini hotela 'Mažestik', i u svom stanu je u Delenovu čast napravila zabavu. Pažljivo je birala goste, među kojima su bili i Miloš, njegova sestra Zorica, klavirista Saša Radojčić, Miloševi drugovi Duca Anđelković, Lale Vujadinović i drugi". piše Еrdeljanović.
