Pripadnici 717. divizije njemačkog Vermahta u Drugom svjetskom ratu izvršili su ratni zločin nad civilima u znak odmazde zbog ustaničke aktivnosti u okolini grada.

Njemački general Franc Beme, komandujući general 18. armijskog korpusa, izdao je naređenje za drakonsko kažnjavanje ustaničkih aktivnosti, prema kojem je za svakog ubijenog njemačkog vojnika trebalo strijeljati 100 talaca, a za ranjenog 50.

Kao taoci prvo su uzeti radnici Fabrike aviona i željezničari, kao i radnici drugih fabrika, koji su zatvoreni u takozvanu Lokomotivsku halu Željezničke radionice, a uskoro su na to mjesto prikupljeni i drugi građani.

Prvi taoci uzeti su 14. oktobra, a strijeljanja su počela 15. oktobra i okončana 20. oktobra.

Strijeljanje su izvršili vojnici 749. pješadijskog puka, čije su dvije trećine Austrijanci, a taoci su natjerani da sami kopaju rovove u kojima su rafalima iz mitraljeza ubijeni i zakopani.

Višegodišnja istraživanja utvrdila su da je strijeljano najmanje 2.190 civila, među kojima je bilo djece, žena i staraca.

Više od polovine ukupnog broja kraljevčkih žrtava čine radnici Fabrike aviona i željezničari, dok su najmanje 102 osobe mlađe od 18 godina.

Žrtve u Kraljevu su uglavnom bile pravoslavne vjeroispovijesti, a bilo je i 73 katolika, od kojih su većinu činili Slovenci.

Ratni zločin u Kraljevu koindicira sa mnogo poznatijim masovnim strijeljanjem u Kragujevcu, koji su, 20. i 21. oktobra takođe izvršili pripadnici 749. pješadijskog puka, ali njegovog Trećeg bataljona.

Divizija kojoj je pripadao ovaj bataljon, kasnije je preimenovana u 117. lovačku diviziju, a učestvovala je u četvrtoj i petoj ofanzivi na području BiH, u završnim borbama za Beograd 1944. godine, na Sremskom frontu, te u operaciji izvlačenje njemačkih jedinica "Majska oluja" u istočnoj Bosni marta 1945. godine.