Blaženopočivši umirovljeni vladika Atanasije uvijek je isticao da svi zajedno treba da obnovimo Brankovića kulu u trebinjskom naselju Police i da izgradimo crkvu posvećenu Svetim Brankovićima čime bi se Trebinje i Trebinjci odužili ovoj vlasteoskoj porodici, čiji su korijeni sa ovog područja.
Nažalost, vladika je preminuo, ali je njegova želja ostala kao amanet Trebinjcima da je ispune u budućnosti.
Vladika je prilikom jednog od brojnih predavanja rekao da bi izgradnjom crkve i uređenjem prostora oko nje to bio kulturno-istorijski i turistički spomenik Trebinja, o čemu je već izradio elaborat i predao ga tadašnjem vladici hercegovačkom Grigoriju.
"Prostoru Brankovića kule bio bi omogućen prilaz izgradnjom obilaznice, o čemu sam još ranije razgovarao sa gradonačelnikom Lukom Petrovićem /2016, prim.aut./ i predsjednikom Republike Srpske Miloradom Dodikom /2016, prim.aut/, koji se još tada saglasio“, kazao je tada vladika Atanasije.
Preosvećeni vladika je tada izrazio želju da buduća crkva bude kopija crkve Bogorodice zahumske, koja je zadužbina Brankovića na Ohridskom jezeru, a koja svojim imenom svjedoči da Brankovići nisu zaboravili svoj trebinjski zavičaj.
Govoreći o porijeklu dinastije Branković, vladika je tada rekao da su njeni rodonačelnici vlastelin Mladen - upravitelj Trebinja u doba kraljeva Milutina i Stefana Dečanskog i njegov sin Branko Mladenović - guverner Ohrida za vrijeme cara Dušana, dok kosovska istorija Brankovića počinje kasnije i to prelaskom Brankovih sinova - Vuka i Grgura iz Ohrida na prostor Drenice, na Kosovu i Metohiji.
Kasnije su, pojasnio je tada vladika, zbog Vukovog „kalkulisanja“ i povlačenja iz bitke na Kosovu 1389. godine, Brankovići u narodnom predanju označeni kao izdajnici, ali da „narodna pjesma nije mjerilo“ jer su Brankovići bili i sveci i čestiti vladari.
Vladika je tokom predavanja napomenuo da se četvoro Brankovića posvetilo i to: despot Stefan „Slijepi“, majka Angelina - Stefanova supruga, vladika Maksim i despot Jovan.
