Patrijarh Pavle je bio poštovan i voljen u srpskom narodu širom Balkana i svijeta, i svuda je uvažavan kao gost i bio rado viđen.
Od mnogih posjeta koje je obavio za vrijeme svog dvodecenijskog vođenja Srpske pravoslavne crkve, posebno važna bila je njegova posjeta Rusiji kada je učestvovao na proslavi u čast Svetog Serafima Sarovskog, odajući čast ovom svecu, rame uz rame sa Vladimirom Putinom.
Patrijarh Pavle je inače u Rusiji, u hramu Hrista spasitelja primio i nagradu za "izuzetan doprinos u jačanju jedinstva pravoslavnih naroda", koju dodjeljuje Fond jedinstva pravoslavnih naroda. Tu nagradu je, pored poglavara SPC, dobio i predsjednik Rusije Vladimir Putin.
Patrijarh nije mnogo govorio o svojim susretima sa ruskim predsjednikom, ali je mitroplit Amfilohije svjedočio da je patrijarh Pavle u Rusiji primljen sa "izuzetnim poštovanjem" od svih sagovornika sa kojima se sastajao.
Patrijarh Pavle (svjetovno ime Gojko Stojčević) rođen je 11. septembra 1914. godine u selu Kućanci kod Donjeg Miholjca u Slavoniji u tadašnjoj Austrougarskoj monarhiji.
U proljeće 1942. njegov školski drug jeromonah Jelisej odveo ga je u manastir Svete trojice u Ovčaru, a od 1944. radio kao vjeroučitelj i vaspitač u Banji Koviljači, u domu za djecu izbjeglu iz BiH. Te godine je obolio od tuberkuloze.
Do 1946. je bio u manastiru Vujan, gdje se izliječio od tuberkuloze. Zamonašio se 1948. u manastiru Blagoveštenje u Ovčarsko-kablarskoj klisuri i dobio ime Pavle koje mu je dao iguman Julijan Knežević. Te godine je rukopoložen u čin jerođakona.
Od 1949. do 1955. bio je sabrat manastira Rača u Podrinju. Školske 1950/51. radio je kao pomoćni nastavnik bogoslovije "Sv. Kirila i Metodija" u Prizrenu. Jeromonah postaje 1954, ubrzo protosinđel, a 1957. arhimandrit. Od 1955. dvije godine je bio na poslijediplomskim studijama u Atini.
Za episkopa raško-prizrenskog izabran je 29. maja 1957. godine. Hirotonisan je u beogradskoj Sabornoj crkvi 22. septembra 1957. od patrijarha Vikentija i episkopa pakračkog Еmilijana, zvorničko-tuzlanskog Longina i žičkog Germana.
U oktobru te godine ustoličen je u Prizrenu od episkopa Germana i zahumsko-hercegovačkog Vladislava za episkopa raško-prizrenskog. Na Kosovu i Metohiji je proveo 33 godine. Na vanrednom zasjedanju Svetog arhijerejskog sabora 1. decembra 1990, kojem je predsjedavao zagrebačko-ljubljanski mitropolit Jovan Pavlović, zamjenik tada oboljelog patrijarha Germana, biran je novi patrijarh između trojice kandidata tajnim glasanjem.
Kako nijedan od kandidata nije dobio dovoljan broj glasova izbor je obavljen žrijebom na tzv. "apostolski način" tako što je arhimandrit tronoški Antonije izvukao ime budućeg patrijarha.
Tako je Pavle postao 44. poglavar SPC. Ustoličen 2. decembra 1990. u Sabornoj crkvi Sv. Arhangela Mihaila u Beogradu od strane 12 episkopa, 12 sveštenika i 13 đakona. Patrijarh Pavle je tada istakao da mu je jedini program rada Jevanđelje. Posjetio je brojne pravoslavne crkve: carigradsku, aleksandrijsku, jerusalimsku, rusku, bugarsku, rumunsku, grčku, gruzijsku, kao i srpske eparhije i parohije u Americi, Kanadi, Australiji, Mađarskoj i Rumuniji.
