“Еno Babića, ponio sam loptu da mi se potpiše”. “Ja imam papir da se potpiše i da ponese da mi se potpišu Mitrović i Tadić”. “Meni će mama napraviti poster kad se slikamo”…, nadvikuje se nedavno grupa osmogodišnjaka dok čekaju u redu za druženje i fotografisanje sa stoperom moskovskog Spartaka i reprezentativcem Srbije Srđanom Babićem.
Babić je na druženje s dječacima stigao u Banjaluku, gdje je prije nešto više od mjesec dana počela sa radom SB Akademi, u sportskom centru posebno izgrađenom za treniranje i takmičenja.
SB Akademi jedna je od mnogobrojnih fudbalskih akademija, škola ili školica u regiji, u kojima fudbal trenira na stotine dječaka različitog uzrasta, a kojima su fudbaleri uzor.
Samo na teritoriji grada Banjaluka postoji oko 20 fudbalskih klubova, od kojih su najpoznatiji FK Borac, FK BSK, FK Naprijed, FK Željezničar, FK Vrbas, FK Krajina, FK Krupa… Prema pregledu sportskih organizacija Gradske uprave Banjaluka postoji ukupno 30 organizacija usmjerenih na fudbal. Pored toga, nepoznat je ukupan broj škola sporta od kojih mnoge imaju fudbal u ponudi.
U svima od njih dječaci uče da driblaju kao Ronaldo i Mesi, sanjaju da igraju na velikim stadionima, a da li će se nekom od dječaka ispuniti taj san, u razgovoru za Blumberg Adriju, Srđan Babić odgovara da se “nikad ne zna”.
“Iz moje generacije su s ovog područja izašla dva, tri igrača, iz prethodnih generacija možda nije nijedan, a iz idućih pet, šest. Nikad se ne zna, zavisi od generacije do generacije, kako se razvija, kakve treninge ima”, kaže Babić.
Aktuelna tržišna vrijednost Srđana Babića, prema specijalizovanom portalu Transfermarkt, je šest miliona evra.
Od same djece dosta zavisi daljnji razvoj, a Babić ističe da moraju da budu uporni, da imaju volju i zavole sport na pravi način.”Ako postoji volja i upornost, mislim da se ne treba bazirati na to da izađu jedan ili dva igrača. Što da ne i pet, šest, deset. Tako da, daj Bože da što više ovih dječaka nastavi trenirati i da uspiju u tome, to mi je cilj”, ističe Babić.
Da pokrene fudbalsku akademiju odavno je razmišljao, ali su se sve kockice složile ove godine. U septembru su upisali i prve grupe dječaka, starosti od četiri pa do deset godina.
“Drago mi je da vidim u ovolikom broju mališane i ljubav prema fudbalu, prema sportu. Prvenstveni cilj mi je da zavole sport, da se krenu baviti njime. Ja sam krenuo s četiri godine da treniram fudbal, možda je bilo prerano”, priča Babić.
Sada, sa skoro 29 godina i dugim “stažom” zna koliko je važno da se djeca u ranom uzrastu opredijele za sport, uz obaveznu školu, za koju ističe da djeci mora da bude na prvom mjestu.
“Ako se trenira i ako postoji podrška, djeca i sportisti iz ovog regiona u dosta većem broju mogu da uspiju. Uvijek je ovdje bilo talentovane djece, međutim nismo imali najbolje uslove za razvoj. Ja prvi nisam imao uslove kad sam počinjao da igram”, naglašava Babić.
Želja mu je uvijek bila, nastavlja se prisjećati ovaj fudbaler, da igra na ravnom terenu, a ne po “krtičnjacima”.
