Kao dio identiteta, prezime je nastalo u drugoj polovini XIV vijeka. Srpska prezimena su uglavnom nastajala tako što se sufiks -ić, -ev ili -ov dodavao imenu oca, majke, djeda ili nekoj drugoj osnovi.

Nastavak "ić" je slovenski deminutiv čija je osnovna uloga u stvaranju patronima i matronima. Patronim označava da je prezime nastalo od oca (npr. prezime Jovanović je nastalo od imena Jovan na koje je dodat nastavak "ov" što označava pripadnost i na kraju je pridodat deminutivni nastavak "ić" što znači maleni ili mladi).

Matronim označava prezime nastalo od majke (npr. prezime Sarić - u ovom slučaju se na ime samo doda nastavak "ić")

U Srbiji većina porodica nosi prezime po nekom od svojih predaka iz XIX vijeka. Uzrok ovoj pojavi leži u činjenici da su se prezimena u Srbiji do druge polovine XIX vijeka mijenjala iz generacije u generaciju, tako da je većina stanovništva nosila prezime po imenu oca.

Tako se dešavalo da u jednoj kući tri različite generacije imaju tri različita prezimena. U to vrijeme, stara, rodovska prezimena bila su mahom u manjini. Knez Aleksandar Karađorđević je 1851. godine donio ukaz o nepromjenljivosti prezimena, čime je u većoj mjeri zaustavljen proces mijenjanja istih.

Tada se već naslijeđeno prezime, dalje nasljeđivalo. Stoga, većina srpskih prezimena na "ić" su dodaci na pretke iz XIX vijeka, piše "Mondo.rs".