Početkom 1709. Evropa se zaledila i tako zaleđena ostala mjesecima. Ova čudna zima je odnijela živote velikog broja Evropljana i poremetila dva velika rata - ali do danas ne postoji konačno objašnjenje njenog uzroka.
Tokom prvih nekoliko dana 1709. temperatura se naglo spustila - što inače nije neobično za evropsku zimu. Ali te 1709. to nije bila uobičajena zima.
Kada je 6. januara svanulo jutro, kontinent je bio zaleđen od Skandinavije do Italije i od Engleske do Rusije i nije se zagrijao naredna tri mjeseca. Tokom najgore zime u 500 godina vladala je i nestašica hrane koja je - pored ekstremne hladnoće - bila uzrok stotine hiljada smrtnih slučajeva samo u Francuskoj. Engleski naučnik Vilijam Deram napisao je: "Vjerujem da je mraz veći od bilo kog koji ljudi pamte".
Zima 1709. u Francuskoj
Zemlja koja je najviše bila pogođena strašnom hladnoćom bila je nesumnjivo Francuska. Prethodna godina im se završila loše, a ni 1709. nije bolje počela. Francuski seljaci su imali lošu žetvu, bili su opterećeni porezima i regrutacijom za Rat za špansko naslijeđe. Hladni dani počeli su već 1708. godine, ali nisu bili ništa u poređenju sa onim što se dogodilo u noći između 5. i 6. januara.
Kako tada nije postojala vremenska prognoza, niko nije mogao da se pripremi za ono što je postalo poznato kao Le Grand Hiver. Hiljade ljudi je umrlo od hipotermije, a nisu bile pošteđene ni životinje: veliki broj stoke se smrzao u štalama.
Rijeke, kanali i luke su bili zaleđeni, a snijeg je navodno blokirao puteve širom Francuske. U luci Marsej na obali Sredozemnog mora, i na različitim tačkama duž reka Rone i Garone, led je mogao da izdrži težinu natovarenih kola, što znači da je bio debljine oko 27 centimetara. U gradovima u koje su zbog neprohodnosti prestale da stižu namirnice, očajni stanovnici su bili primorani da spale sav namještaj koji su imali kako bi se ugrijali. U Pariz nisu stizale namirnice tri mjeseca.
Čak i oni dobrostojeći, koji su imali zalihe hrane i pića, nisu imali koristi od toga jer su se njihove namirnice zaledile do neupotrebljivosti. U tečnom stanju su ostala samo žestoka pića poput vodke, viskija i ruma. Zima je držala i bogate i siromašne u svom ledenom stisku. Prostrane vile sa velikim prozorima građene su za prikazivanje, nisu bile praktične. U Versaju, vojvotkinja od Orleana, snaja kralja Luja XIV, pisala je rođaku u Hanoveru: "Sjedim kraj vatre koja bukti, imam paravan pred vratima koja su zatvorena. Sjedim ovde sa krznom oko vrata i nogama u džaku od medveđe kože, a još drhtim i jedva držim olovku . Nikad u životu nisam videla zimu kao što je ova, koja zamrzava vino u flašama."
Velika zima
Širom ostatka Evrope primjećeni su mnogi do tada neviđeni efekti hladnoće. Brojni svjedoci su zabilježili kako je nagli pad temperature učinio naizgled čvrste predmete krhkim. Stabla bi se razbijala uz zapanjujući zvuk pucketanja, kao i crkvena zvona.
U Londonu, "Veliki mraz" (The Great Frost), kako je postao poznat, zaledio je Temzu. Kanali i luka u Amsterdamu doživjeli su sličnu sudbinu. Baltičko more je bilo čvrsto četiri mjeseca, a prijavljeno je da su ga putnici prelazili pješke ili na konjima. Zaledile su se skoro sve rijeke na sjeveru i u središnjem dijelu Evrope. Čak su se i topli izvori Ahena u današnjoj Njemačkoj zaledili. Teško natovareni vagoni vukli su se jezerima u Švajcarskoj, a vukovi su ulazili u sela tražeći bilo šta da jedu – najčešće su se zadovoljavali tijelima preminulih od zime.
U Jadranu su brodovi ostali zarobljeni u ledu, a njihove posade su stradale od hladnoće i gladi. U Veneciji su se za kretanje po gradu koristile klizaljke umjesto gondola. Obilnim sniježnim padavinama potpuno su bili odsječeni Rim i Firenca. U Španiji se rijeka Ebro zaledila, a čak su i u toploj Valensiji masline bile uništene hladnoćom.
Zima je imala posljedice i na politiku. Borbe između Francuske i Britanije u Ratu za špansko naslijeđe su odložena dok se Evropa nije zagrijala. A istoričari smatraju pobjedu Petra Velikog nad Švedskom u bici kod Poltave u junu 1709. odlučujućim trenutkom transformacije Rusije u regionalnu silu. Petar je za svoju pobjedu djelimično mogao da zahvali oslabljenoj švedskoj vojsci, čiji su mnogi vojnici poginuli zbog hladnih zimskih temperatura.
Proljeće
Međutim, hladnoća je bila samo prva u nizu nevolja koje su zadesile Evropu te godine. Temperature su ostale nenormalno niske do sredine aprila, a kada su se konačno otopili, snijeg i led su donijeli poplave.
Bolest je bila prisutna tokom cijele godine. Epidemija gripa je izbila u Rimu krajem 1708. godine, a nastupajuća hladnoća i glad samo su pomogli u širenju virusa, koji se pretvorio u pandemiju koja je trajala širom Evrope tokom 1709. i 1710. Te godine je stigla i kuga iz Osmanskog carstva preko Mađarske.
Ali od svih muka koje su zadesile Evropu, glad je bila najgora. Posljedice nestašice hrane trajale su tokom cijele te i sljedeće godine. Žitarice, vinova loza, povrće, voćke, stada i su bili uništeni, a zbog dugog mraza nije bilo moguće zasaditi ništa novo. Situacija je izazvala porast cijena žitarica čak šest puta tokom 1709.
U Francuskoj je kralj Luj XIV organizovao podjelu hljeba i obavezao aristokratiju da učini isto. Takođe je pokušao da registruje sve žitnice kako bi izbjegao gomilanje, poslavši inspektore da se uvjere da se pravila poštuju. Ali protiv nemilosrdne bijede tog vremena, takve mjere su bile beznačajne. Uslijedilo je i nasilje, gladan narod je organizovano upadao u pekare i pravio zasjede kada bi nailazili konvoji sa žitaricama.
U Francuskoj je u periodu između 1709 i 1710. bilo 600.000 više umrlih nego u nekoj prosječnoj godini u to vrijeme, i 200.000 manje rođenih. Uslijedio je deficit stanovništva koji je kočio ionako slabu ekonomiju.
Uzrok hladnoće
Ova zima, koja je proglašena najhladnijom za 500 godina i danas zbunjuje klimatologe.
Iznijete su različite teorije o događaju. U godinama koje su prethodile 1709-oj, brojni vulkani širom Evrope su eruptirali, jedan na Kanarskim ostrvima, jedan na Santoriniju i Vezuv. Ogromne količine prašine i pepela u atmosferi smanjile su količinu sunčeve svjetlosti koja je stizala do Zemlje, 1709. godina takođe spada u period poznat kao Maunderov minimum (1645-1715), kada je emisija sunčeve energije značajno smanjena. O tome da li je kombinacija ovih događaja stvorili katastrofu te zime, i dalje se raspravlja.
